Cuma, Temmuz 17, 2009

Ravel Bolero...

Harkov'dayım. Güneş tepemi dikizliyor.
Kulaklarımda Bolero kafamın yarım kürelerini işgal ediyor.
Adım adım, satır satır, sayfa sayfa.
Ve özgürlük. Tüm yaşamımda dünyadan hep bunu bekledim, Tanrı'dan hep bunu istedim...

Bir şamana "özgürlüğün ne olduğunu" sormuştum.
Şunları söyledi: "müzik" demek.

1 yorum:

sücud dedi ki...

( bolero gölgede dinleniyor olsa bedenin bütün hücrelerini zabtedebilir sankim yani.

müzik iyi bir fotograf makinesidir de sanirim, âni oldugu gibi melodisine hapsediyor, koku gibi biraz )